Ortaçağ Avrupa’sında Bir Kadının ‘Büyücülük’ İddiasıyla Yargılanmasına Sebep Olan Tamamen Normal Şeyler

Kulağa harika geldiğini biliyoruz ama en kolay durumlarda bile kadınları ölüme sürükleyecek eziyetlere maruz bırakmak çok zor. Orta Çağ’ın bir gerçeğiydi . Cadı neydi? Cadı olmak için sadece kadın olmak mı gerekiyordu? Cadı kavramı neden ortaya atıldı?

Günümüze kadar masal ve destanlarda alıştığımız cadı kavramı, Orta Çağ’da çok farklı amaçlarla kullanılmış gibi görünüyor. Özellikle 15. yüzyılda zirveye ulaşan bu tarikat,Avrupa’da neredeyse kadın kıtlığına neden oldu.

Bu suçlama genellikle “aziz ”Söyledikleri kadınlara yapıldı.

Bu eğilim özellikle Batı Avrupa’da birçok kadının ölümüyle sonuçlandı. Genç ve yaşlı kadınlar “cadı” olmakla suçlanıyor Öldürülüyor, yakılıyor, gerekirse elleri ve ayakları bağlanıp su kuyusuna atılıyor; Eğer dışarı çıkabilselerdi onun cadı olmadığı kanıtlanacaktı.

Bu uygulamaların nedeni daha da tuhaftır; Kilise rakip istemiyordu, mutlak gerçeğin yalnızca kendinde olmasını istiyordu. Bu nedenle “Azizler” diye anılan kadınlar,Kendisi bu uygulamanın ön sıradaki kurbanıydı.

Cadı; Hıristiyan dünyası Şeytanla işbirliği yapan ve çeşitli büyüler yapan bir görüntüydü. Kadınlara ve çocuklara öldüresiye işkence yaparken, bu uygulamaya cadı avı diyorlardı.

Karşılaşılacak ilk şey cadının cinsiyetidir.

Aslına bakılırsa cadı avı çok eskilere dayanıyor. Bunu 1320’de hayal edin Papa John XXII John ; cadıları yargılama yetkisi verdi ve kilisenin insanlar üzerindeki baskısı daha da sertleşti. Kadınlara cadı denirdi; Kıtlık, hayvan ölümleri, kaybedilen savaşlar gibi olumsuz olayların suçu sayıldı.

15. yüzyılın sonlarına gelindiğinde cadılar kafir olarak görülüyordu ve her türlü şiddeti hak ediyorlardı. İçin gerçeğin tek adresi kiliseydi; Okumak, öğrenmek, araştırmak dine karşı çıkmak demekti. Bu durum giderek kitlesel bir katliama dönüştü.

Tarihçiler bu dönemde öldürülen insan sayısının yüz binin üzerindeBu mağdurların çoğunlukla kadın olduğunu ifade ediyor. Din adamlarına göre cadıların çoğunluğu kadın Oldukça basit bir nedenden dolayı açıklanıyordu: Yasak elmayı yiyen Havva, tüm kötülüklerin kaynağı oldu ve cennetten kovuldu. Bu nedenle o dönemde kadınların şeytani etkilere karşı erkeklere göre daha savunmasız olduğu düşünülüyordu.

Cadı avının ilk hedefleri ebeler ve şifacılardı.

Henüz Tıbbın ilerlemediği dönemlerde, Bitkilerle çeşitli ilaçlar yapan kadın şifacılar vardı. Bu insanlar insanları iyileştirebildikleri için “cadı” olma potansiyeline sahipti. Üstelik bilimle yakından bağlantılı olduğundan bu durum kilisenin hoşuna gitmiyordu. Bu uygulamaları yapan kadınlar büyücülükle suçlandı ve tutuklanıp yargılandı.

Peki ya bir kişi? cadı olup olmadığını öğrenmekOnların yolları nelerdi?

Elbette kolay uygulamalardan bahsetmiyoruz. Acımasız ölümlerle sonuçlanan tuhaf ve insanlık dışı uygulamalardan bahsediyoruz.Mesela kanama testi bunlardan en meşhuruydu.

Vücudun ağrı eşiğini ölçmek için Her yere iğneler battı acıyı hissetmeyene kadar. Bir süre sonra kadın artık çığlık atmayı ve acı içinde tepki vermeyi bırakacak ve kanı çekildiğinden kan çıkmayacaktı. Bu onun bir cadı olduğunu kanıtlamak için yeterli kanıt olacaktır.

Bireylere kamu mahkemesinde kendilerini savunma hakkı verildi. Her şey yolunda, güzel de, sonuçta ölüm olacaksa neden savunma yapıldı?

Savunmaların aslında hiçbir geçerliliğinin olmadığını buradan anlayabilirsiniz. Mahkeme halka açık olarak kurulur Büyücülük suçundan yargılananlar kendilerini savunuyorlar; Yargılama sonucunda kusurlu görülen kişi -çoğunlukla- yakılarak veya çeşitli işlemlere tabi tutularak öldürüldü. Nedenini merak ediyorsanız hemen açıklayalım.

Mahkeme aslında bir bakıma bu işi yapıyor. Bunu paraya döktü. Çünkü yakılacak kişi zenginse kilisenin o kişinin mallarına el koyma hakkı vardı. Bu öyle bir noktaya geldi ki, yoldan geçen herkesi cadı diyerek öldürmeye çalışıyorlardı. Birçok kişi bu hareketin kadın düşmanlığı hareketine ilham verdiğini düşünüyor.

İnanışa göre; Büyücülük yapan kadın, adamın cinsel organını vücudundan ayırabiliyordu.

Kadın; doğası gereği zayıf, kolayca dinden dönebilen, Kolayca aldatılan, zevklere kolayca kapılan bir kimliğe sahipti. Peki bu büyücülük denemeleri neye göre ve kime göre yapılıyordu?

Çok kolay bir örnek: inanç. Evet, Neye inanırsanız inanın, Hristiyanlık dışında inandığınız şeylerden dolayı cadı olarak yargılanmanız kaçınılmazdı. Hıristiyan olmayanlar mahkeme tarafından yargılanarak onları “dine” dönüştürmeye çalışıldı, din değiştirmeyenler ise cadı olarak cezalandırıldı. Engizisyonun yargılamaları, dini vaazları ve işkenceleri, engizisyoncu adı verilen kişiler tarafından yürütülüyordu.

Bunun için kurallar konuldu; Günümüz Avrupa ceza hukukunun başlangıcı sayılabilecek 1670 Nizamnamesi bunun en güzel örneğidir.

Uygulanan işkenceler çok acımasızdı. Kazıkta yakılıyor, kafalar vidalarla eziliyor gibi çeşitli cezalandırma yöntemlerinin uygulandığını görüyoruz. Bu işkencelere başlamadan önce kişiye manevi şiddet uygulanıyor, işkence aletleri tek tek tanıtılıyor ve kiliseden af ​​dilemesi bekleniyordu. Bunun dışında insanların cadı olup olmadığını anlamak için kullanılan yöntemlerden bir diğeri de su testiydi.

Elleri ve ayakları önde bağlı Sanık nehre çıplak bırakıldı Eğer batmayıp yüzerse, ruhunun şeytan tarafından ele geçirildiğine inanılırdı. Bunun bir diğer şekli ise kanamadır. Cadı olduğuna inanılan kadının şeytanın ruhunu taşıdığı düşünülmüş ve bu nedenle vücudunda dışarıdan görülemeyecek kadar şeytanın izini taşıdığı söylenmişti.

Büyücülükle suçlanmak için ebe ya da cadı olmanıza gerek yoktu.

Belki sadece kadın olmak, belki de birinin hoşlanmadığı bir insan olmak bunun için yeterliydi. O dönemlerde insanlar bunu yapıyordu. Bunu bir iftira yöntemi haline getirdiler. Hoşlanmadıkları birinden kurtulmak isteyen insanlar, kiliseye onun cadı olduğundan şikayet ederek öldürülmesini bekliyordu. Kilisenin mevcut gücünü kıracak her şey doğrudan yasaklandı.

Mutlak güç kilisede olmalıdır Dolayısıyla klasik tıbbın ilerlemesine bir ölçüde katkıda bulunan şifacılar mahkemelerde yargılanan en değerli sınıfı oluşturuyordu. Yüzyıllardır yıkılmayan ataerkilliğin bir sonucu olarak kadınların sırf cinsiyetlerinden dolayı bazen kadın oldukları için yargılandıkları ve her türlü eziyete maruz kaldıkları da bilinen bir gerçektir.

Cadı avının kurbanlarının uzun burunlu, uçan süpürgeli yaşlı kadınlar olduğunu düşünürseniz. , Hatalısınız. Kızıl saçlı olmak, yüzü çilli olmak, ağrısız doğum yapmak, menopoza girmek, zengin olmak, çok dindar olmak, yaşlanmak, zayıf olmak, doğum lekesi olmak, tembel olmak, esnemek…

Bu listeyi bu kadar uzatabiliriz ama günlük aktiviteleri buraya yazmanın bile manası yok. Çünkü bu kadar Basit nedenlerden dolayı bile “cadı” olarak yargılanabilirsiniz.

Bu noktada Orta Çağ’ın karanlık bir tarafı da ortaya çıktı. 15. yüzyılda Avrupa’yı etkileyen cadı avcılığı İnsanların övündüğü ama o dönemde nüfusun yarısından fazlasının yok olduğu korkunç bir döneme denk geliyor. Şu anda büyücülük adı altında yargılanmasa da birçok kadın sadece kimliğiyle benzer senaryolar yaşıyor.